Polskie parwozy w latach 20. XX wieku

Polska w latach dwudziestych XX wieku stała się bardzo ważnym ośrodkiem budowania parowozów. W tych latach powstały na naszych ziemiach aż trzy fabryki, zajmujące się produkcją lokomotyw. Fabryki powstały kolejno: w Chorzowie (Fablok), w Warszawie (Zakłady Parowozów) i Poznaniu (dział produkcji taboru kolejowego w zakładach Hipolita Cegielskiego). Pierwsza fabryka w Chorzowie była najlepiej prosperującą fabryką parowozów w Polsce. To tu powstały najlepsze polskie konstrukcje w okresie międzywojennym. Między 1921 r. a 1924 w fabryce w Chorzowie doszły nowe działy.

Dodano do fabryki wydział mechaniczny, montażowy oraz kuźnię. Produkowano w tym zakładzie większość części potrzebnych do skonstruowania parowozu, jednak kotły dla parowozów sprowadzano z fabryki w Sosnowcu Fitzner and Gamper. Maszyny, których zadaniem było produkowanie części, zakupiono w Szwecji . Były to m.in. obrabiarki, których liczba wynosiła aż 300 sztuk. Aby jak najlepiej i jak najszybciej produkować polskie lokomotywy, fabryka współpracowała z fabryką StEG z Austrii. Opracowywano tam metody budowy parowozów, z pomocą polskich inżynierów. W tym celu kierowano się również podczas skłądania parowozów dokumentacją pierwszego polskiego parowozu. Pierwszym takim parowozem był wyprodukowany w 1924 r. parowóz Tr21 o numerze seryjnym 37. Z fabryki wyjechał on 7 kwietnia 1924 r. Ten same modele parowozu były potem składane w Austrii, gdzie wyprodukowano łącznie 120 sztuk tego parowozu. Parowóz okazał się na tyle solidny, że niektóre z jego późniejszych egzemplarzy służyły w polskim kolejnictwie aż do lat siedemdziesiątych. Fabryka w Chorzowie przetrwała wojnę i produkowała bardzo popularne modele parowozów.